ORDU İLİ AKKUŞ İLÇESİ
AKKUŞ İLÇE TANITIM
AKKUŞ RESİMLER
AKKUŞ FOTOĞRAFLAR
AKKUŞ MANZARALAR
AKKUŞ GÖRÜNTÜLER
AKKUŞ VİDEO
AKKUŞ SPOR
AKKUŞ YEMEK
AKKUŞ TARIM
AKKUŞ TARİH
AKKUŞ COĞRAFYA
AKKUŞ KÜLTÜR
AKKUŞ EĞİTİM
AKKUŞ SAĞLIK
AKKUŞ İKLİM
AKKUŞ DOĞA
AKKUŞ HAYVANCILIK
AKKUŞ EKONOMİ
AKKUŞ ULAŞIM
AKKUŞ
ORDU AKKUŞ
AKKUŞ İLÇE TANITIM
AKKUŞ RESİMLER
AKKUŞ FOTOĞRAFLAR
AKKUŞ MANZARALAR
AKKUŞ GÖRÜNTÜLER
AKKUŞ VİDEO
AKKUŞ SPOR
AKKUŞ YEMEK
AKKUŞ TARIM
AKKUŞ TARİH
AKKUŞ COĞRAFYA
AKKUŞ KÜLTÜR
AKKUŞ EĞİTİM
AKKUŞ SAĞLIK
AKKUŞ İKLİM
AKKUŞ DOĞA
AKKUŞ HAYVANCILIK
AKKUŞ EKONOMİ
AKKUŞ ULAŞIM
AKKUŞ
ORDU AKKUŞ
AKKUŞ İLÇE TARİH
Akkuş ilçesinin adından söz edildiği dönem XIX. yüzyılın sonlarına rastlanmaktadır.1858-1892 yılları arasında, Sivas vilayetinin Samsun Sancağına bağlı “Karakuş” adıyla bir yerleşim merkezi olduğu bilinmektedir.
Karakuş topraklarına ilk yerleşenlerin; Samsun ili ve sahil ilçeleri ile Tokat ilinde vuku bulan sıtma salgını sonucu, yüksek ve serin olan bu yerlere göçenler olduğu tahmin edilmektedir.
1402 yıllarında Sivas ilinde meydana gelen çatışma ve karmaşa sonucu yapılan göçler, kan davaları yüzünden kaçan aileler, Selçuklu, Anadolu Beylikleri ve Osmanlı dönemindeki savaş ve istilalar sırasında göç ederek gelen aileler kendilerine "Karakuş'u" mekan olarak seçmişlerdir.
Akkuş ilçe olmadan önce 1892-1920 yılları arasında Karakuş bucağı olarak Samsun ilinin Ünye ilçesine bağlı kalmıştır.1920 yılında yürürlüğe giren 69 sayılı Kanunla Ordu’nun il olması üzerine Ünye ilçesi ile birlikte Ordu iline bağlanmıştır.
62 yıl bucaklıkla idare edilen Karakuş’un Osmanlılar dönemindeki Bucak müdürlerinin kimler olduğu hakkında elimizde kesin bir bilgi yoktur. Ancak; Cumhuriyet döneminde :
Cezmi BALYAS(Ünye), Mehmet ÇÖPOĞLU(Akkuş-Haliluşağı), Bedri nuri BALYAS(Ünye), Çontoğlu İbrahim Efendi(Akkuş-Gedikli), Turan Bey(Niksar), Mashar SORAVOĞLU(Şarkılı), Tahsin KURUL(Ordu), Kemal TUNCER(Mesudiye), Mustafa DAŞKIN(İzmir), Galip YÜRÜKOĞLU(Ordu) bilinenler arasında olup Karakuş Bucağında bucak müdürlüğü yapmışlardır.
Tarihinin akışı boyunca çeşitli kavimlerin,emir ve derebeylerin baskın ve istilalarına maruz kalan Karakuş, küçük bir yerleşim merkezi olmaktan ileriye gidememiştir.
1892 yıllarında bucak merkezi olması ile yavaş yavaş gelişmeye başlamış ve 62 yıl aradan sonra ilçe olmaya namzet duruma gelmiştir. 4 Mart 1954 yılında çıkarılan 6324 Sayılı Kanun ile “Akkuş” adı ile ilçe olmuştur.
1954 yılında Karkuş Nahiyesi’nin İlçe olması için Nahiye sakinlerinden Azmi Sevindik'in önderliğinde, 6 kişilik bir heyet başkent Ankara’ya giderek zamanın Başbakanına çıkarlar. Azmi Sevindik ve beraberlerindekiler,
zamanın Başbakanı olan Adnan MENDERES’e Karakuş’un ve halkının tabiat ve devlet hizmetleri yönünden içinde bulunduğu zor şartları dile getirirler. Bunun üzerine zamanın Başbakanı Adnan MENDERES, “Hay hay Karakuş’u ilçe yapalım. Fakat kara günler geride kaldı, bundan böyle Karakuş’un adı AKKUŞ olsun” der. Azmi Sevindik ve arkadaşları MENDERES’in bu önerisini sevinerek kabul ederler.
Ankara’ya giden heyet geri döndükten hemen sonra, Karakuş nahiyesi 4 Mart 1954 tarihinde çıkarılan 6324 sayılı Kanun ile AKKUŞ ilçesi olarak bugünkü adını alır.
AKKUŞ İLÇE GENEL TANITIM
a) Tarihi ve Coğrafi Yapısı:
Akkuş İlçesi Merkez ve köylerinin kuruluş tarihine ait bilgiler kesin olarak bilinmemektedir. İlçemiz tarihine ait en eski kayıtlara 18. yüzyıl sonlarında rastlanılmaktadır. 1858 - 1892 yılları arasında Sivas Vilayetinin Samsun Sancağına bağlı “KARAKUŞ” adıyla bir yerleşim merkezinin varlığı kayıtların incelenmesinden anlaşılmaktadır. Bu yerleşim yeri 1892 - l920 tarihleri arasında “KARAKUŞ” Bucağı olarak Samsun İlinin Ünye İlçesine bağlı kalmış, 1920 yılında yürürlüğe giren 69 sayılı Kanunla Ordu’nun İl olması üzerine, Ünye İlçesiyle birlikte Ordu İline bağlanmıştır. 4 MART 1954 tarihinde ise çıkarılan 6324 sayılı Kanunla, AKKUŞ adıyla Ordu İline bağlı bir İlçe olmuştur.
Akkuş İlçesi Merkez ve köylerinin kuruluş tarihine ait bilgiler kesin olarak bilinmemektedir. İlçemiz tarihine ait en eski kayıtlara 18. yüzyıl sonlarında rastlanılmaktadır. 1858 - 1892 yılları arasında Sivas Vilayetinin Samsun Sancağına bağlı “KARAKUŞ” adıyla bir yerleşim merkezinin varlığı kayıtların incelenmesinden anlaşılmaktadır. Bu yerleşim yeri 1892 - l920 tarihleri arasında “KARAKUŞ” Bucağı olarak Samsun İlinin Ünye İlçesine bağlı kalmış, 1920 yılında yürürlüğe giren 69 sayılı Kanunla Ordu’nun İl olması üzerine, Ünye İlçesiyle birlikte Ordu İline bağlanmıştır. 4 MART 1954 tarihinde ise çıkarılan 6324 sayılı Kanunla, AKKUŞ adıyla Ordu İline bağlı bir İlçe olmuştur.
İlçemiz, Ünye - Niksar Devlet Karayolu üzerinde olup, yüzölçümü 666 Km2. dir. Doğuda Kumru, Batıda Erbaa, Çarşamba, Kuzeyde Terme, Ünye, Güneyde Niksar İlçeleriyle çevrilidir.
İlçemizin değişiklik arz eden bir iklim yapısı vardır. Kuzey kesimlerde İç Karadeniz iklimi, Güney kesimlerde ise Karasal iklim hüküm sürmektedir. Kışlar çok sert ve uzun geçer.
Arazi yapısı genellikle dağlık olup, %40 meyilli yamaçlarla kaplıdır. Dağların üzeri tepe noktalarına kadar ormanlarla örtülüdür. İlçe merkezi bu dağlar arasında 1300 metre yükseklikte küçük bir platoda yerleşmiştir. Belli başlı akarsu ve gölleri yoktur. Küçük dereler ve çaylar bulunur. Bunların en önemlisi Tifi çayıdır.
Ormanlık saha genel yüzölçümün %65’ine tekabül etmektedir. Km2. olarak 412,451 Km2. dir. Ormanın %90’ını kayın ağaçları teşkil eder. Az miktarda da sarıçam ve meşe türleri bulunmaktadır. Mer’alar 13,41 Km2., tarım alanları ekilebilen saha ise 213,90 Km2. dir.
b) Nüfusu :
Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemine göre, 31.12.2011 tarihi itibariyle İlçe Merkezinin nüfusu 5.102, Kasabaların toplam nüfusu 11.553, köylerin toplam nüfusu 11.292 olup İlçemizin toplam nüfusu 27.947'dir. Bu nüfusun 14.240'ı erkek, 11.292'si kadın nüfusdur. Km2.’ye 42 kişi düşmektedir.
İlçe merkezinde nüfusun çoğunluğu küçük esnaflIk ve el sanatlarI ile meşgul olmakta, geriye kalanları da çeşitli yerlerde memur ve işçi olarak çalışmaktadır. Köylü nüfusun büyük çoğunluğu tarımla uğraşmakta, bir bölümü ise orman işçiliği ve hayvancılıkla uğraşmaktadır. Gizli işsizlik, gelir seviyesinin düşüklüğü, daha iyi şartlarda yaşamaya özlem duyma gibi çeşitli sosyal sebeplerle kırsal nüfusun büyük bir kısmı yurtiçi ve yurtdışındaki iş merkezlerine göç etmişlerdir.
c) İdari Durum:
İlçe merkezinde Yazlıkbelen, Merkez, Subaşı, Yenimahalle, Çaldere ve Çamalan adıyla 6 mahalle kurulmuş olup, İlçeye bağlı 32 köy bulunmaktadır. İlçe merkezindeki Belediye teşkilatı yanında Salman , Çamalan ve Taşoluk köylerinin birleşmesiyle Salman Belediyesi, Akpınar Belediyesi, Çayıralan Belediyesi, Seferli Belediyesi ve Kızılelma olmak üzere 6 Belediye bulunmaktadır.
İlçemizde arazilerin dağlık, ormanlarla kaplı ve meyilli olması yüzünden köyler dağınıktır. Toplu yerleşime pek tesadüf edilmez. Her köyün ortalama 6 -7 mahallesi olup, bu mahallelerdeki evler de mahalle içinde dağınık olduğu gibi, ana yerleşim yerine de oldukça uzaktır.
d) Sosyal Durum:
İlçemiz Sosyal yönden az gelişmiş bir yöredir. Kırsal kesim genellikle tarım ve hayvancılıkla uğraşmakta, bu yolla elde ettiği gelir geçimini temin etmeye yetmemektedir. İlçe merkezindeki ekonomik ve sosyal yönden faal nüfusun büyük bölümü nakliyatçılıkla, küçük esnaflık ve küçük sanatkarlıkla uğraşmaktadır.
Devamlı işçi çalıştıran kuruluş olarak İlçemizde sadece SEKA İşletme Müdürlüğü (Kereste Fabrikası) vardır. Bunun yanında Orman İşletme Müdürlüğü de mevsimlik işçi çalıştırmaktadır. Başkaca bir iş sahası olmadığından gizli ve açık işsiz durumunda olan büyük bir işsiz kesim vardır. Köylerimizde sosyal hayat tamamen durgundur. Toplu yerleşim olmaması, arazi yapısının müsait olmaması, alt yapı hizmetlerinin yetersizliği gibi sebeplerle, kırsal kesimde sosyal hayat gelişmemiştir.
Kırsal kesimde sosyal münasebetler ve kültürel etkileşimin zayıf olmasında, dağınık şekilde birbirinden oldukça uzak mesafelerde yerleşimin büyük tesiri vardır. Bu nedenle kırsal kesimde sosyal hayat yerine ailevi hayattan söz etmek doğru olur.
Kırsal kesimde binalar genellikle ahşaptır. Yapımında tuğla ve çimento kullanılan binalar tek tük ve öncelikle iktisadi yönden daha iyi olan köylerimizde olmak üzere yeni yeni görülmeye başlanmıştır. İlçe merkezinde yapılar genellikle betonarmedir. Gecekondu tipi inşaat yoktur. İlçede konut sıkıntısı hissedilmektedir. Emniyet Amirliği, Özel İdare Müdürlüğü, Belediye Başkanlığı, Malmüdürlüğü, Orman İşletme Müdürlüğü SEKA İşletme Müdürlüğü, PTT Müdürlüğü ve Sağlık teşkilatına ait lojmanlar bulunmaktadır.
e)Eğitim ve Kültür Durumu :
Okur yazarlık durumu bu günün şartlarına göre Okullaşma oranı %60 İlçe merkezinde 1 Lise, 1 İmam-Hatip Lisesi, İMKB YİBO Müdürlüğü,1 Cumhuriyet Kız YİBO, Fatih İlköğretim, Kasaba ve Köylerimizde Akpınar Kasabasında PİO.,Çok Programlı Lise,bulunmakta olup, Ç-Yazıkıyısı, S-Salmanbaşı, 75.Yıl, Damyeri, Seferli-Alan, Haliluşağı 1-8 sınıflı İlköğretim Okulları bulunmaktadır. 1-5 sınıflı 60 adet İlköğretim Okulu bulunmaktadır.Okur Yazar oranı ise genel olarak %95 dir.
f) Ekonomik Durum :
İlçemizde tarım yapılan arazilerin işlenebilir ortalama toprak derinliği; 50 cm.dir. Toprak reaksiyonu (PH) ise ; 6 -7,5 ‘dir. Genel olarak toprağı tınlı (% 58) ve killi-tınlı (% 42) bir yapı arz etmekte olup, kıraç, taşlı ve zayıf özellik göstermektedir.
1) İklim Özellikleri :
İlçemizin iklimi değişiklik arz eden bir yapıya sahiptir. Kuzey kesimlerinde iç Karadeniz iklimi, Güney kesimlerde ise karasal (İç Anadolu) iklim ve orta kesimlerde geçit iklimi hüküm sürmektedir. Bu itibarla kışlar sert ve uzun yazlar ise kısa ve serin geçmektedir. Bununla ilgili meteorolojik veriler aşağıya çıkarılmıştır ;
1- Yılda ortalama güneşli geçen gün sayısı : 145 gün,
2- Yılda ortalama yağmurlu geçen gün sayısı : 40 gün
3- Yılda ortalama karla kaplı geçen gün sayısı : 100 gün
4- Yılda ortalama sisli geçen gün sayısı : 80 gün,
5- Yıl içinde kırağının ilk tuttuğu ay : Ekim
6- Yıl içinde karın ilk yağdığı ay : Kasım
7- Yıl içinde ilk don tutma zamanı : Ekim,
8- Yıl içinde son don tutma zamanı : Mayıs,
9- Yılda ortalama don tutan gün sayısı : Min- 80, Max-l50
10- Yılda ortalama yağış miktarı : 1000 mm.
2) Bitki Örtüsü Özellikleri :
İlçemizin genel yüzölçümünün % 46’sına tekabül eden ormanlık saha kayın (% 90), meşe, kızılağaç, sarıçam, orman gülü vb. değişik ağaç ve ağaçcıklardan oluşmaktadır. Geri kalan kısmı ise çiftçilerimiz tarafından yetiştiriciliği yapılan değişik kültür bitkileri ile çayır-mera bitkilerinden oluşmaktadır. Bitki örtüsü rakıma (250-1600 m.) bağlı olarak değişiklik arz etmektedir.
3) Arazilerin Genel Özellikleri :
İlçemizde tarımda kullanılan araziler genellikle engebeli olup, % 5- 75 arasında değişen meyil arz etmektedirler. Çiftçi aileleri % 60’nın 20-50 dekar arasında değişen arazi varlığına sahiptir. Sulanabilen tarım alanı yok denecek kadar azdır. İklim şartlarının ağırlığı tarımsal faaliyetleri büyük ölçüde sınırlandırmaktadır. Hatta denizden yükseklik artıkça kültür bitkilerinin dağılımı da değişiklik göstermektedir. Bu da üretim ve verimi kısıtlamaktadır.
AKKUŞ İLÇE TARİHİ VE TURİSTLİK YERLER
"Kevgir Kalesi"
İlçemizde başka medeniyetlerden kalma büyük tarihi eserlere rastlanmamakla birlikte, eski yerleşim sahalarında tuğla parçaları, yıkık duvarlar, köprü kalıntıları, kırık çömlek parçaları, toprak üzerinde kalmış bakır, bronz, gümüş ve altın paralar ile kaya ve ağaçlar üzerinde oyulmuş ve kabartma olarak çizilmiş resim ve işaretlere yer yer rastlamak mümkündür.
İlçemizde en önemli tarihi eser olarak Alan köyü ile Erbaa sınırında bulunan KEVGİR KALESİDİR.
Bu tarihi eser dışında; Kızılelma, Karaçal, Gökçebayır, Gedikli, Kurtboğaz, Yeşilgüneycik, Akpınar, Çamlıca, Alan, Damyeri, Tuzak, Kuşçulu ve Haliluşağı topraklarında yer alan eski mezarlıklar, kiremit ve çömlek kırıklıkları, taş köprü yıkıntıları maden curfları ve yıkık duvarlara rastlanmaktadır.
Akkuş yerleşim bakımından denizden 1340 metre yükseklikte bir ilçedir. Bu yönü ile yayla özelliği göstermektedir. Bu nedenle İlçemiz; yazları temiz havası, yeşil çimen ve ormanları ,soğuk kaynak ve içme sularıyla, piknik ve dinlenme açısından insanların özleyip te bulamadığı yerlerden birisidir.
Akkuş-Niksar karayolu üzerinde ve ilçe merkezsine 3km. mesafede, orman işletme Müdürlüğünce tesis edilmiş Küçük kertil Piknik Yeri; ilçe halkı ve diğer vatandaşların en iyi dinlenme yerlerinden biridir.
Akkuş ilçesinde tarihi bakımdan göze hitap edecek han , kışla, saray ve kervansaraylara rastlamak mümkün değildir.13. yüzyılın başlarından itibaren Akkuş toprakları üzerinden kervancılık yapılmış ise de; bu bir transit kervansaraycılık olmuştur. Bu sebeple kervan yolları üzerinde yapılan han ve kışlalar ahşap yapı olarak inşa edilmiş ve zamanla da yıkılıp yok olmuşlardır. Bunlar sadece han yeri olarak bilinmektedir.
Bugün ilçe merkezinde, Belediye otogar binasının üzerinde bulunan Öğretmenevi oteli konaklamak için tek yerdir. Temizliği, tertip düzeni ile 4 yıldızlı otelleri aratmamaktadır.
Akkuş ilçesi topraklarının bir çok yerinde debileri yönünden az olan maden suları mevcuttur.Ancak bu maden sularından 3 tanesi tahlil edilmiştir.İlçe topraklarında bulunan,fakat imar edilmemiş olan bu maden suları birer şifalı kaynak suyu özelliğindedir. İlçe topraklarında bulunan bu türdeki maden sularının dışında ılıca ve kaplıca türlerine rastlanmaz.
Bunların dışında yöre halkına şifa umudu ile ziyaret ettikleri ve yine yöre halkı tarafından “tekke” adı verdikleri mezar ve taş yığınları ile çevrilmiş yerler dışında herhangi bir türbeye rastlamak mümkün değildir.
AKKUŞ İLÇE ULAŞIM
İlçemiz Ünye-Niksar karayolu üzerinde bulunmaktadır. Ünye'ye 63 km., Niksar'a ise 40 km. mesafededir. Konumu itibariyle Karadeniz sahil yolu ile İç Anadolu’yu birbirine bağlayan en önemli ulaşım yollarından birinin üzerindedir. İlçemizde Çayıralan-Kızılelma Beldelerine giden yol haricinde asfalt yol bulunmamaktadır. Bütün köylerimizin yolları stabilize olup, KÖYDES Projesi kapsamında büyük ölçüde bu yollarımızın bakım ve onarımı yapılmıştır. Ayrıca üç büyük köy grup yolu olan Akkuş-Salman, Akkuş-Çukurköy ve Düğencili-Damyeri-Tuzak yollarında 2006-2007 ve 2008 yıllarında konkasör malzemeli stabilize kaplama çalışmaları yapılmıştır.
İlçemizden Ünye ve Niksar'a sabah 7:00'dan akşam 5:30'ya kadar her saat başı minibüs seferleri düzenlenmektedir. Ayrıca İlçemizden Ankara ve İstanbul illerine her gün direkt otobüs seferleri düzenlenmektedir.
Köylerimiz ile Beldelerimize ulaşım minibüs ve özel vasıtalarla yapılabilmektedir.
Akkuş ilçesinin adından söz edildiği dönem XIX. yüzyılın sonlarına rastlanmaktadır.1858-1892 yılları arasında, Sivas vilayetinin Samsun Sancağına bağlı “Karakuş” adıyla bir yerleşim merkezi olduğu bilinmektedir.
Karakuş topraklarına ilk yerleşenlerin; Samsun ili ve sahil ilçeleri ile Tokat ilinde vuku bulan sıtma salgını sonucu, yüksek ve serin olan bu yerlere göçenler olduğu tahmin edilmektedir.
1402 yıllarında Sivas ilinde meydana gelen çatışma ve karmaşa sonucu yapılan göçler, kan davaları yüzünden kaçan aileler, Selçuklu, Anadolu Beylikleri ve Osmanlı dönemindeki savaş ve istilalar sırasında göç ederek gelen aileler kendilerine "Karakuş'u" mekan olarak seçmişlerdir.
Akkuş ilçe olmadan önce 1892-1920 yılları arasında Karakuş bucağı olarak Samsun ilinin Ünye ilçesine bağlı kalmıştır.1920 yılında yürürlüğe giren 69 sayılı Kanunla Ordu’nun il olması üzerine Ünye ilçesi ile birlikte Ordu iline bağlanmıştır.
62 yıl bucaklıkla idare edilen Karakuş’un Osmanlılar dönemindeki Bucak müdürlerinin kimler olduğu hakkında elimizde kesin bir bilgi yoktur. Ancak; Cumhuriyet döneminde :
Cezmi BALYAS(Ünye), Mehmet ÇÖPOĞLU(Akkuş-Haliluşağı), Bedri nuri BALYAS(Ünye), Çontoğlu İbrahim Efendi(Akkuş-Gedikli), Turan Bey(Niksar), Mashar SORAVOĞLU(Şarkılı), Tahsin KURUL(Ordu), Kemal TUNCER(Mesudiye), Mustafa DAŞKIN(İzmir), Galip YÜRÜKOĞLU(Ordu) bilinenler arasında olup Karakuş Bucağında bucak müdürlüğü yapmışlardır.
Tarihinin akışı boyunca çeşitli kavimlerin,emir ve derebeylerin baskın ve istilalarına maruz kalan Karakuş, küçük bir yerleşim merkezi olmaktan ileriye gidememiştir.
1892 yıllarında bucak merkezi olması ile yavaş yavaş gelişmeye başlamış ve 62 yıl aradan sonra ilçe olmaya namzet duruma gelmiştir. 4 Mart 1954 yılında çıkarılan 6324 Sayılı Kanun ile “Akkuş” adı ile ilçe olmuştur.
1954 yılında Karkuş Nahiyesi’nin İlçe olması için Nahiye sakinlerinden Azmi Sevindik'in önderliğinde, 6 kişilik bir heyet başkent Ankara’ya giderek zamanın Başbakanına çıkarlar. Azmi Sevindik ve beraberlerindekiler,
zamanın Başbakanı olan Adnan MENDERES’e Karakuş’un ve halkının tabiat ve devlet hizmetleri yönünden içinde bulunduğu zor şartları dile getirirler. Bunun üzerine zamanın Başbakanı Adnan MENDERES, “Hay hay Karakuş’u ilçe yapalım. Fakat kara günler geride kaldı, bundan böyle Karakuş’un adı AKKUŞ olsun” der. Azmi Sevindik ve arkadaşları MENDERES’in bu önerisini sevinerek kabul ederler.
Ankara’ya giden heyet geri döndükten hemen sonra, Karakuş nahiyesi 4 Mart 1954 tarihinde çıkarılan 6324 sayılı Kanun ile AKKUŞ ilçesi olarak bugünkü adını alır.
AKKUŞ İLÇE GENEL TANITIM
a) Tarihi ve Coğrafi Yapısı:
Akkuş İlçesi Merkez ve köylerinin kuruluş tarihine ait bilgiler kesin olarak bilinmemektedir. İlçemiz tarihine ait en eski kayıtlara 18. yüzyıl sonlarında rastlanılmaktadır. 1858 - 1892 yılları arasında Sivas Vilayetinin Samsun Sancağına bağlı “KARAKUŞ” adıyla bir yerleşim merkezinin varlığı kayıtların incelenmesinden anlaşılmaktadır. Bu yerleşim yeri 1892 - l920 tarihleri arasında “KARAKUŞ” Bucağı olarak Samsun İlinin Ünye İlçesine bağlı kalmış, 1920 yılında yürürlüğe giren 69 sayılı Kanunla Ordu’nun İl olması üzerine, Ünye İlçesiyle birlikte Ordu İline bağlanmıştır. 4 MART 1954 tarihinde ise çıkarılan 6324 sayılı Kanunla, AKKUŞ adıyla Ordu İline bağlı bir İlçe olmuştur.
Akkuş İlçesi Merkez ve köylerinin kuruluş tarihine ait bilgiler kesin olarak bilinmemektedir. İlçemiz tarihine ait en eski kayıtlara 18. yüzyıl sonlarında rastlanılmaktadır. 1858 - 1892 yılları arasında Sivas Vilayetinin Samsun Sancağına bağlı “KARAKUŞ” adıyla bir yerleşim merkezinin varlığı kayıtların incelenmesinden anlaşılmaktadır. Bu yerleşim yeri 1892 - l920 tarihleri arasında “KARAKUŞ” Bucağı olarak Samsun İlinin Ünye İlçesine bağlı kalmış, 1920 yılında yürürlüğe giren 69 sayılı Kanunla Ordu’nun İl olması üzerine, Ünye İlçesiyle birlikte Ordu İline bağlanmıştır. 4 MART 1954 tarihinde ise çıkarılan 6324 sayılı Kanunla, AKKUŞ adıyla Ordu İline bağlı bir İlçe olmuştur.
İlçemiz, Ünye - Niksar Devlet Karayolu üzerinde olup, yüzölçümü 666 Km2. dir. Doğuda Kumru, Batıda Erbaa, Çarşamba, Kuzeyde Terme, Ünye, Güneyde Niksar İlçeleriyle çevrilidir.
İlçemizin değişiklik arz eden bir iklim yapısı vardır. Kuzey kesimlerde İç Karadeniz iklimi, Güney kesimlerde ise Karasal iklim hüküm sürmektedir. Kışlar çok sert ve uzun geçer.
Arazi yapısı genellikle dağlık olup, %40 meyilli yamaçlarla kaplıdır. Dağların üzeri tepe noktalarına kadar ormanlarla örtülüdür. İlçe merkezi bu dağlar arasında 1300 metre yükseklikte küçük bir platoda yerleşmiştir. Belli başlı akarsu ve gölleri yoktur. Küçük dereler ve çaylar bulunur. Bunların en önemlisi Tifi çayıdır.
Ormanlık saha genel yüzölçümün %65’ine tekabül etmektedir. Km2. olarak 412,451 Km2. dir. Ormanın %90’ını kayın ağaçları teşkil eder. Az miktarda da sarıçam ve meşe türleri bulunmaktadır. Mer’alar 13,41 Km2., tarım alanları ekilebilen saha ise 213,90 Km2. dir.
b) Nüfusu :
Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemine göre, 31.12.2011 tarihi itibariyle İlçe Merkezinin nüfusu 5.102, Kasabaların toplam nüfusu 11.553, köylerin toplam nüfusu 11.292 olup İlçemizin toplam nüfusu 27.947'dir. Bu nüfusun 14.240'ı erkek, 11.292'si kadın nüfusdur. Km2.’ye 42 kişi düşmektedir.
İlçe merkezinde nüfusun çoğunluğu küçük esnaflIk ve el sanatlarI ile meşgul olmakta, geriye kalanları da çeşitli yerlerde memur ve işçi olarak çalışmaktadır. Köylü nüfusun büyük çoğunluğu tarımla uğraşmakta, bir bölümü ise orman işçiliği ve hayvancılıkla uğraşmaktadır. Gizli işsizlik, gelir seviyesinin düşüklüğü, daha iyi şartlarda yaşamaya özlem duyma gibi çeşitli sosyal sebeplerle kırsal nüfusun büyük bir kısmı yurtiçi ve yurtdışındaki iş merkezlerine göç etmişlerdir.
c) İdari Durum:
İlçe merkezinde Yazlıkbelen, Merkez, Subaşı, Yenimahalle, Çaldere ve Çamalan adıyla 6 mahalle kurulmuş olup, İlçeye bağlı 32 köy bulunmaktadır. İlçe merkezindeki Belediye teşkilatı yanında Salman , Çamalan ve Taşoluk köylerinin birleşmesiyle Salman Belediyesi, Akpınar Belediyesi, Çayıralan Belediyesi, Seferli Belediyesi ve Kızılelma olmak üzere 6 Belediye bulunmaktadır.
İlçemizde arazilerin dağlık, ormanlarla kaplı ve meyilli olması yüzünden köyler dağınıktır. Toplu yerleşime pek tesadüf edilmez. Her köyün ortalama 6 -7 mahallesi olup, bu mahallelerdeki evler de mahalle içinde dağınık olduğu gibi, ana yerleşim yerine de oldukça uzaktır.
d) Sosyal Durum:
İlçemiz Sosyal yönden az gelişmiş bir yöredir. Kırsal kesim genellikle tarım ve hayvancılıkla uğraşmakta, bu yolla elde ettiği gelir geçimini temin etmeye yetmemektedir. İlçe merkezindeki ekonomik ve sosyal yönden faal nüfusun büyük bölümü nakliyatçılıkla, küçük esnaflık ve küçük sanatkarlıkla uğraşmaktadır.
Devamlı işçi çalıştıran kuruluş olarak İlçemizde sadece SEKA İşletme Müdürlüğü (Kereste Fabrikası) vardır. Bunun yanında Orman İşletme Müdürlüğü de mevsimlik işçi çalıştırmaktadır. Başkaca bir iş sahası olmadığından gizli ve açık işsiz durumunda olan büyük bir işsiz kesim vardır. Köylerimizde sosyal hayat tamamen durgundur. Toplu yerleşim olmaması, arazi yapısının müsait olmaması, alt yapı hizmetlerinin yetersizliği gibi sebeplerle, kırsal kesimde sosyal hayat gelişmemiştir.
Kırsal kesimde sosyal münasebetler ve kültürel etkileşimin zayıf olmasında, dağınık şekilde birbirinden oldukça uzak mesafelerde yerleşimin büyük tesiri vardır. Bu nedenle kırsal kesimde sosyal hayat yerine ailevi hayattan söz etmek doğru olur.
Kırsal kesimde binalar genellikle ahşaptır. Yapımında tuğla ve çimento kullanılan binalar tek tük ve öncelikle iktisadi yönden daha iyi olan köylerimizde olmak üzere yeni yeni görülmeye başlanmıştır. İlçe merkezinde yapılar genellikle betonarmedir. Gecekondu tipi inşaat yoktur. İlçede konut sıkıntısı hissedilmektedir. Emniyet Amirliği, Özel İdare Müdürlüğü, Belediye Başkanlığı, Malmüdürlüğü, Orman İşletme Müdürlüğü SEKA İşletme Müdürlüğü, PTT Müdürlüğü ve Sağlık teşkilatına ait lojmanlar bulunmaktadır.
e)Eğitim ve Kültür Durumu :
Okur yazarlık durumu bu günün şartlarına göre Okullaşma oranı %60 İlçe merkezinde 1 Lise, 1 İmam-Hatip Lisesi, İMKB YİBO Müdürlüğü,1 Cumhuriyet Kız YİBO, Fatih İlköğretim, Kasaba ve Köylerimizde Akpınar Kasabasında PİO.,Çok Programlı Lise,bulunmakta olup, Ç-Yazıkıyısı, S-Salmanbaşı, 75.Yıl, Damyeri, Seferli-Alan, Haliluşağı 1-8 sınıflı İlköğretim Okulları bulunmaktadır. 1-5 sınıflı 60 adet İlköğretim Okulu bulunmaktadır.Okur Yazar oranı ise genel olarak %95 dir.
f) Ekonomik Durum :
İlçemizde tarım yapılan arazilerin işlenebilir ortalama toprak derinliği; 50 cm.dir. Toprak reaksiyonu (PH) ise ; 6 -7,5 ‘dir. Genel olarak toprağı tınlı (% 58) ve killi-tınlı (% 42) bir yapı arz etmekte olup, kıraç, taşlı ve zayıf özellik göstermektedir.
1) İklim Özellikleri :
İlçemizin iklimi değişiklik arz eden bir yapıya sahiptir. Kuzey kesimlerinde iç Karadeniz iklimi, Güney kesimlerde ise karasal (İç Anadolu) iklim ve orta kesimlerde geçit iklimi hüküm sürmektedir. Bu itibarla kışlar sert ve uzun yazlar ise kısa ve serin geçmektedir. Bununla ilgili meteorolojik veriler aşağıya çıkarılmıştır ;
1- Yılda ortalama güneşli geçen gün sayısı : 145 gün,
2- Yılda ortalama yağmurlu geçen gün sayısı : 40 gün
3- Yılda ortalama karla kaplı geçen gün sayısı : 100 gün
4- Yılda ortalama sisli geçen gün sayısı : 80 gün,
5- Yıl içinde kırağının ilk tuttuğu ay : Ekim
6- Yıl içinde karın ilk yağdığı ay : Kasım
7- Yıl içinde ilk don tutma zamanı : Ekim,
8- Yıl içinde son don tutma zamanı : Mayıs,
9- Yılda ortalama don tutan gün sayısı : Min- 80, Max-l50
10- Yılda ortalama yağış miktarı : 1000 mm.
2) Bitki Örtüsü Özellikleri :
İlçemizin genel yüzölçümünün % 46’sına tekabül eden ormanlık saha kayın (% 90), meşe, kızılağaç, sarıçam, orman gülü vb. değişik ağaç ve ağaçcıklardan oluşmaktadır. Geri kalan kısmı ise çiftçilerimiz tarafından yetiştiriciliği yapılan değişik kültür bitkileri ile çayır-mera bitkilerinden oluşmaktadır. Bitki örtüsü rakıma (250-1600 m.) bağlı olarak değişiklik arz etmektedir.
3) Arazilerin Genel Özellikleri :
İlçemizde tarımda kullanılan araziler genellikle engebeli olup, % 5- 75 arasında değişen meyil arz etmektedirler. Çiftçi aileleri % 60’nın 20-50 dekar arasında değişen arazi varlığına sahiptir. Sulanabilen tarım alanı yok denecek kadar azdır. İklim şartlarının ağırlığı tarımsal faaliyetleri büyük ölçüde sınırlandırmaktadır. Hatta denizden yükseklik artıkça kültür bitkilerinin dağılımı da değişiklik göstermektedir. Bu da üretim ve verimi kısıtlamaktadır.
AKKUŞ İLÇE TARİHİ VE TURİSTLİK YERLER
"Kevgir Kalesi"
İlçemizde başka medeniyetlerden kalma büyük tarihi eserlere rastlanmamakla birlikte, eski yerleşim sahalarında tuğla parçaları, yıkık duvarlar, köprü kalıntıları, kırık çömlek parçaları, toprak üzerinde kalmış bakır, bronz, gümüş ve altın paralar ile kaya ve ağaçlar üzerinde oyulmuş ve kabartma olarak çizilmiş resim ve işaretlere yer yer rastlamak mümkündür.
İlçemizde en önemli tarihi eser olarak Alan köyü ile Erbaa sınırında bulunan KEVGİR KALESİDİR.
Bu tarihi eser dışında; Kızılelma, Karaçal, Gökçebayır, Gedikli, Kurtboğaz, Yeşilgüneycik, Akpınar, Çamlıca, Alan, Damyeri, Tuzak, Kuşçulu ve Haliluşağı topraklarında yer alan eski mezarlıklar, kiremit ve çömlek kırıklıkları, taş köprü yıkıntıları maden curfları ve yıkık duvarlara rastlanmaktadır.
Akkuş yerleşim bakımından denizden 1340 metre yükseklikte bir ilçedir. Bu yönü ile yayla özelliği göstermektedir. Bu nedenle İlçemiz; yazları temiz havası, yeşil çimen ve ormanları ,soğuk kaynak ve içme sularıyla, piknik ve dinlenme açısından insanların özleyip te bulamadığı yerlerden birisidir.
Akkuş-Niksar karayolu üzerinde ve ilçe merkezsine 3km. mesafede, orman işletme Müdürlüğünce tesis edilmiş Küçük kertil Piknik Yeri; ilçe halkı ve diğer vatandaşların en iyi dinlenme yerlerinden biridir.
Akkuş ilçesinde tarihi bakımdan göze hitap edecek han , kışla, saray ve kervansaraylara rastlamak mümkün değildir.13. yüzyılın başlarından itibaren Akkuş toprakları üzerinden kervancılık yapılmış ise de; bu bir transit kervansaraycılık olmuştur. Bu sebeple kervan yolları üzerinde yapılan han ve kışlalar ahşap yapı olarak inşa edilmiş ve zamanla da yıkılıp yok olmuşlardır. Bunlar sadece han yeri olarak bilinmektedir.
Bugün ilçe merkezinde, Belediye otogar binasının üzerinde bulunan Öğretmenevi oteli konaklamak için tek yerdir. Temizliği, tertip düzeni ile 4 yıldızlı otelleri aratmamaktadır.
Akkuş ilçesi topraklarının bir çok yerinde debileri yönünden az olan maden suları mevcuttur.Ancak bu maden sularından 3 tanesi tahlil edilmiştir.İlçe topraklarında bulunan,fakat imar edilmemiş olan bu maden suları birer şifalı kaynak suyu özelliğindedir. İlçe topraklarında bulunan bu türdeki maden sularının dışında ılıca ve kaplıca türlerine rastlanmaz.
Bunların dışında yöre halkına şifa umudu ile ziyaret ettikleri ve yine yöre halkı tarafından “tekke” adı verdikleri mezar ve taş yığınları ile çevrilmiş yerler dışında herhangi bir türbeye rastlamak mümkün değildir.
AKKUŞ İLÇE ULAŞIM
İlçemiz Ünye-Niksar karayolu üzerinde bulunmaktadır. Ünye'ye 63 km., Niksar'a ise 40 km. mesafededir. Konumu itibariyle Karadeniz sahil yolu ile İç Anadolu’yu birbirine bağlayan en önemli ulaşım yollarından birinin üzerindedir. İlçemizde Çayıralan-Kızılelma Beldelerine giden yol haricinde asfalt yol bulunmamaktadır. Bütün köylerimizin yolları stabilize olup, KÖYDES Projesi kapsamında büyük ölçüde bu yollarımızın bakım ve onarımı yapılmıştır. Ayrıca üç büyük köy grup yolu olan Akkuş-Salman, Akkuş-Çukurköy ve Düğencili-Damyeri-Tuzak yollarında 2006-2007 ve 2008 yıllarında konkasör malzemeli stabilize kaplama çalışmaları yapılmıştır.
İlçemizden Ünye ve Niksar'a sabah 7:00'dan akşam 5:30'ya kadar her saat başı minibüs seferleri düzenlenmektedir. Ayrıca İlçemizden Ankara ve İstanbul illerine her gün direkt otobüs seferleri düzenlenmektedir.
Köylerimiz ile Beldelerimize ulaşım minibüs ve özel vasıtalarla yapılabilmektedir.
